ચંદ્રકાંત બક્ષી...!!!!!

નામ
ચંન્દ્રકાન્ત કેશવલાલ બક્ષી

જન્મ
20- ઓગસ્ટ , 1932 ; પાલનપુર

અવસાન
25- માર્ચ, 2006 ; અમદાવાદ

કુટુમ્બ
પત્ની – બકુલા ; પુત્રી – રીવા

અભ્યાસ
એમ.એ., એલ.એલ.બી.

વ્યવસાય
વેપાર, અધ્યાપન, પત્રકાર

ચંદ્રકાંત બક્ષી. સિર્ફ નામ હી કાફી હૈ!

ગુજરાતી અખબારી આકાશમાં સૂડી લેખકો, કાતર લેખકો, છીણી લેખકો, રંધા લેખકો, સૂયા લેખકો, ટાંચણી લેખકો, ચપ્પા લેખકો ઇત્યાદિ ફોજ બણબણી રહી છે ત્યારે બક્ષી ખરા અર્થમાં કટાર લેખક છે. એમની કલમ ધારદાર કટારની જેમ જ ચાલે છે. એમની ચમકને આયખાનો કાટ ચડ્યો નથી. એ સુધારે છે, ચીરેકાપે છે, ખોતરે છે, કોતરે છે! પહેલાં એના પૂરા દામ વસૂલે છે, પછી વસૂલ કરાવી દે છે!

બક્ષી વાર્તાકાર છે, નવલકથાકાર છે, નાટ્યકાર છે, અનુવાદક છે, પત્રકાર છે. એમણે લખેલી વાર્તાઓના પ્લૉટ્સ, નેરેશન અને સ્ટાઇલનો કેફ હજુ પણ મદહોશ કરી શકે છે. થોડા સમય પૂરતા એમણે કરેલા પત્રકારત્વે ગુજરાતી પત્રકારત્વની લેખનશૈલીને હંમેશ માટે ઝકઝોરી નાખી છે.

બક્ષીમાં ડબલ સ્ટાન્ડર્ડ નથી. ખુદ્દારી અને ખુમારી એ રણકતા સિક્કાઓની બે બાજુઓ છે. બક્ષી લેખકોના લેખક છે, વાચકોનાય લેખક છે. હી ઇઝ એમ્પરર ઑફ ધ ઍમ્પરર્સ. બક્ષીએ લેખકોને જરૂર કરતાં વધુ માન નથી આપ્યું, પણ વાચકોને જરૂર કરતાં વધુ મહોબ્બત કરી બતાવી છે. એમની એટિટ્યૂડને નેગેટિવ કહેનારાઓએ આંતરખોજ કરવી જોઈએ કે એમના ભાગે બક્ષીનો રોષ કેમ ઠલવાયો?

બક્ષીના પુસ્તકોમાંથી અવતરણો:

હું અનુભવ થી એક વાત શિખ્યો છુ કે જીન્દગી મા બહુ દુર સુધીનુ આયોજન કરવુ નહી.સ્ંજોગો પર આપણો અંકુશ નથી. 'પડશે એવા દેવાશે' વાળી ફિલસુફી ઘણીવાર માણસ ને નિરાંતની ઉંઘ આપે છે. જે થાય છે તે સારા માટે જ્ થાય છ એવો સંતોષ રાખવો જોઇએ, નહીતો માણસ બળો-પ્રતિબળો, તનાવ-પ્રતિતનાવ માં એટલો બધો ખેંચાઇને છિન્નભિન્ન થઇ જાય છે કે તદ્દન સામાન્ય સ્થિતિનો સામનો કરવા માટે પણ સમર્થ રહેતો નથી.. અને શતર્ંજના બોર્ડ ઉપર આપણુ છેલ્લું પ્યાદું જીવતુ હોય ત્યાં સુધી હાર કબુલવી નહી..શ્રેષ્ઠની આશા રાખવી અને કનિષ્ઠ ની તૈયારી રાખવી.. ...
--------------------------------------------------------------------------

પ્રેમ થવો એ તડકો જેવા જેવું કામ છે, તડકો જોવાની ક્રિયાને વૈજ્ઞાનિક રીતે સમજાવવી અધરી પડે, પણ આંધળો માણસ પણ બંધ આંખોથી સમજી શકે છે કે તડકો ખૂલી ગયો છે...........

"બીજો આપણામાં વિશ્વાસ મૂકી શકે એટલી ઊંચાઈ પ્રાપ્ત કરવી એને હું સફળતા સમજું છું." ---બક્ષીનામા.

"અભાવથી જ માણસ ભીખારી હોય એ જરૂરી નથી, માણસ સ્વભાવથી પણ ભીખારી હોઇ શકે છે" ---બક્ષીનામા.
---------------------------------------------------------------------------

જીવનમા કોઇપણ વસ્તુ વિના રહિ શકાતુ નથી એવુ બન્યુ નથી..........બહાદુરીની મારી વ્યાખ્યામા એ વિચાર જ ફિટ થતો નથી. હું જીવનભર લક્ષ્મીનો દાસ રહેવાને બદલે સરસ્વતીનો ઉપાસક રહ્યો છું. જીવનની દરેક ક્ષણ સુવર ગંદકી સૂંઘતું રહે એમ ફક્ત પૈસા અને પૈસા જ સૂંઘતા રહેવું, દરેક વ્યવહાર, દરેક પ્રસંગને પૈસામાં જ તોળતા રહેવાનું મારે માટે શક્ય નથી. ૫૦-૬૦ વર્ષની એક મર્યાદિત જીંદગીમાં ધનનું ઉપાર્જન એને સ્થાને છે, પણ એથી વિશેષ નથી. દરેક મિત્ર જે ધન પ્રાપ્તિ કરતો રહે છે એને મેં હંમેશા એક જ પ્રશ્ન પૂછ્યો છેઃ ભોગવશે કોણ ? અને પૈસા ભોગવવા દરેકની કિસ્મતમાં હોતા નથી, પૈસા ભોગવવા માટે ભવિષ્યમાં કમાઇ લેવાનો આત્મવિશ્વાસ, ભૂતકાળની મુફલિસીનો અનુભવ, જુગારીનું દિલ, નાની જિંદગી જોઇએ છે.. અને પૈસા ભોગવવાની પણ એક ઉમર હોય છે....*
---------------------------------------------------------------------------

જ્યારે બધા કહેતા હતા કે જવાની જિંદગીનો સૌથી શ્રેષ્ઠ કાળ છે ત્યારે એક સ્વિડિશ લેખકે કહયું હતું કે જવાની માણસની જિંદગીનો સૌથી ખરાબ સમય છે !!અસલામતી અને ભય અને અનિશ્ચયનો એ સમય છે.. લેખકે લખ્યુ હતુ કે કૉલેજ કે શિક્ષણ સમાપ્તિ પછી દરેક વ્યક્તિએ લગભગ એક સાથે ત્રણ મહત્વના અને જીવનના સૌથી મહત્વના નિર્ણયો લેવાના હોય છે, જેને માટે એનામાં કોઇ જમાવટ આવી નથી, એ પરિપક્વ થયો નથી...પ્રથમ કારકીર્દિનો પ્રશ્ન, પછી લગ્નનો પ્રશ્ન અને પછી ધર્મનો( ફેઇથ અથવા શ્રદ્ધા) પ્રશ્ન.. પશ્ચિમ સમાજમાં ફેઇથ એક પ્રશ્ન છે, આપણા સમાજમાં મુરબ્બીઓ અને પરિવાર જ નક્કિ કરી આપે છે કે આપણે કયા ઇશ્વર સામે માથું ઝુકાવવાનુ છે, કયાં પાપ કરવાના છે
--------------------------------------------------------------------------

એક દિવસ દરેક છોકરાએ મર્દ બનવા માટે ઘર છોડવુ પડે છે..એક્ દિવસ ગુમાન શબ્દનો અર્થ શોધવો પડે છે. છોકરાઓની દુનિયા જુદી છે. પ્યારથી જીંદગીના સબક શિખાતા નથી.. એક જ માર્ગ છે શીખવાનો, જિંદગીને સમજવાનોઃ અપમાનબોઘ, રોમાંસ પછી આવે છે, રોટી પહેલી આવે છે. જેણે બેકારી જોઇ છે એને ત્યાગનું મહત્વ સમજાવતા બાવા-સાધુઓની જરુર નથી...
-------------------------------------------------------------------------

મા મનુષ્યની ધરતી છે અને પિતા મનુષ્યનુ આકાશ્..મારી માતા મારે માટે ઇશ્વર છે. એ જ મારી માતા મારી પત્ની માટે શયતાન પણ હોય શકે છે.પણ આપણે માટે માતા મનુષ્યથી ઉપર કંઇક્ છે. ગાંધીજી અને વિનોબાએ જીવનભર એમની માતાઓને ચાર-પાંચ વર્ષનાં ભૂલકાંઓની આંખોથી જ જોઇ છે.મારી દ્રષ્ટિએ એ બંને માતૃત્વની બાબતમાં ક્યારેય એડલ્ટ કે પરિપક્વ થયા જ નથી.દરેક વ્યક્તિ એના સંજોગો સાથે જ એ વ્યક્તિ હોય છે. સંજોગોથી કપાઇને કોઇ વ્યક્તિત્વ હોતુ નથી, હોઇ શકે નહી. આપણા ગુજરાતી મધ્યમવર્ગીય સમાજમા કોઇ ગદગદ્ થઇ ગયેલ થઈ ગયેલા માણસ કે લેખકે એ કેમ વિચાર્યુ નથી કે તમારી માતા તમારી પત્ની માટે સાસુ છે ! બાલકૃષ્ણ અને યશોદામૈયા અને માખનચોરીની ભાષા અને રુપકો અમુક વય કે મનઃસ્થિતિમાં જ સારાં લાગે છે. મુઠ્ઠીઓ બંધ કરીને, મોઢુ ખુલ્લુ રાખીને, ખભા પર માથું મૂકીને ઘસઘસાટ સૂઇ જવાની મારી ઉમર ક્યારની પસાર થઇ ચૂકી હતી. મારી બા મારે માટે સુખ અને દુઃખ બંને આપનારી સ્ત્રી હતી.
----------------------------------------------------------------------

Paimana bideh ki khumaar astam;

Bring me the glass so I may lose myself;

Man aashiq-e chashm-e mast-e-yarastam;

I am in love with my beloved’s intoxicating eyes;

Bideh, bideh, ki khumaar astam;

Bring (the glass), bring (the glass), so I may lose myself;

Part two, translated from Pushto:

Dilgeer garzama labela taana;

You have captured my heart and I wander aimlessly without you;

Khabar me waakhla, raasha jaanana;

My love come/return, and see the state I’m in;

Khabar me waakhla, raasha jaanana;

My love come/return, and see the state I’m in;

Tarso ba garzay te bela mana?

How long will you wander without me?

बचपन की वो मीठी यादें...!!!

बचपन की वो मीठी यादें ,

वो नन्हीं-सी अठखेलियां ,

याद आती है बहुत ,

वो भोली-सी नादानियां !

वो माँ का आँचल और

पापा की अंगुली थामें ,

चलना, गिरना और फिर संभलना !

वो नन्हीं हथेलियों से अपने चेहरे को छुपाना ,

फिर उन्हीं हथेलियों से झांक कर मुस्कुराना !

वो टिमटिमाते तारों को पकड़ने की आस में

आसमान को एकटक यूँ ही तकते रहना ,

और न पाकर उन्हें मायूस-सा हो जाना !

वो नन्हें हाथों से मिट्टी का घरोंदा बनाना ,

और लहरों का उसे अपने संग बहा ले जाना ,

लेकिन फिर भी मिट्टी के नए घरोंदे बनाना !

वो बारिश की फुहारों से ख़ुद को भिगोना ,

और घर आकर माँ की डांट खाना ,

लेकिन अगले ही पल एक प्यारी-सी मुस्कान पर ,

माँ के गुस्से का गायब हो जाना !

वो नए-नए खिलौने लाना और

अपनी गुड़िया से बातें करना ,

वो आइसक्रीम और चॉकलेट की

अपने बड़ों से सिफारिश करना ,

वो इन्द्रधनुषी रंगों से

अपने घर की दीवारों को सजाना ,

वो तुतलाती हुई आवाज़ में

नई-नई कवितायें सुनाना ,

और सवालों की लम्बी लड़ियों में

सबको यूँ ही उलझाना !

वो भोली-सी सूरत बनाकर

अपनी हर ज़िद मनवाना !

वो मासूम निगाहों से

अनकही बात बताना !

Khoyi khoyi si

Dheemi dheemi si

Thori unkahi

Thori si muskuraati

Do dilon ki hai ijazat

Mera naam hai mohabbat

Bheege sapney

Kachi yaaadein

Choti choti dil ki baatein

Kehti hai yeh zindagi

Kaisi hai deewangi

Koi rehta hai

Aahaton ke sahaarey

Choolun to sansanahat

Mera naam hai mohabbat

Kuch tehreerein

Likhte rehna

Apne ghar mein chalte rehna

Anjaani baaton mein bhi

Hoti hai dil ki lagi

Sookhe lamhon mein

Baarishon ke kinaarey

Honton pe hai shararat

Mera naam hai mohabbat ...........

GoNe aRe tHe DaYs...!!!! My FrIeNd...!!!

Gone are the days!!! My Friend...
When
The school reopened in June,
And we settled in our new desks and
benches!
When we queued up in book depot,
And got our new books
and notes!
When we wanted two Sundays and no Mondays, yet
managed to line up daily for the morning prayers.
We learnt writing with
slates and pencils, and
Progressed To fountain pens and ball pens.
When we began drawing with crayons and evolved to
Color pencils and finally sketch pens!
When we chased one another in the
corridors in Intervals, and returned to the classrooms
Drenched in sweat!
When we had lunch in classrooms, corridors,
Playgrounds,
under the trees and even in cycle sheds!
When all the colors in the world,
Decorated the campus on the Second Saturdays!
When a single P.T. period in the week's Time Table,
Was awaited more eagerly than the monsoons!
When few played
"kabadi" and "Kho-Kho" in noon sun,
While few others had "Big Fun", "peppermint",
"kulfi", " milk ice !" and "sharbat !" at 4o Clock!


Gone are the days
Of Sports Day,
and the annual School Day , orchestra
And the one-month long
preparations for them.
Gone are the days Of the stressful Quarterly,
Half Yearly and Annual Exams, And the most
enjoyed holidays after them!
Gone are the days Of tenth and twelfth standards, when
We Spent almost the whole year writing revision tests!
We learnt,
We enjoyed, We played, We won, We lost,
We laughed, We cried, We fought, We thought.
With so much fun in them, so many friends,
So much experience, all this and more!
Gone are the days When we used
to talk for hours with our friends!
Now we don't have time to say a 'Hi'!
Gone are the days When we played games on the road!
Now we Code on the road with laptop!


Gone are the days When we saw stars
Shining at Night!
Now we see stars when our code doesn't
Work!
Gone are the days When we sat to chat with Friends on grounds!
Now we chat in chat rooms.....!
Gone are the days Where we
studied just to pass!
Now we study to save our job!
Gone are the days Where we had no money in our pockets and still fun filled on our hearts!!
Now we have the atm as well as credit card but with an empty heart!!
Gone are the days Where we shouted on the road! Now we don't shout even at home
Gone are the days Where we got lectures from all!
Now we give lectures to all... like the one I'm doing now....!!
Gone are the days
But not the memories, which will be
Lingering in our hearts for ever and ever and
Ever and ever and ever .....
Gone are the Days.... But still there are lot more Days to come in our Life!!

NO MATTER HOW BUSY YOU ARE ,
DONT FORGET TO
LIVE THE LIFE THAT STILL
EXISTS....

Dil Tha, Khilona

Chalo toot gaya, Kya karein

Koi Saathi tha , jise chaha tha..

Wohi rooth gaya, kYa karein

Titliya yaadon ki, udati jaaye

Rangon mien, mujhse kuch, kehti jaaye.......

Ek jheel thi, Kayi phool they

Sab mit gaye, Kya karein

Chaha tha, Kehna

Na kaha, Chup rahe

RAhon mein, TAnha

Chalte hi hum rahe

Titliya yaadon ki, udati jaaye
Rangon mien, mujhse kuch, kehti jaaye.......

Girti kirne, Tera aachal

Kaise bhulen, Kya kahein

Gaati koyal, mehaka aangan

kaise bhulen, kya kahein

Titliya yaadon ki, udati jaaye

Rangon mien, mujhse kuch, kehti jaaye.......

Tri chah thi, meri roshni

A bujh gayi, kya karein.........

My “Brilliance”

Begin and end your day with gratitude. What you focus on grows, so focus on good things. Develop an attitude of gratitude.

Realize that what’s happening around you isn’t who you are. Illusions can appear real but we get to choose whether or not to buy into them. You can be the chess master or the pawn- your choice.

Dream big and make life fun! Do something outrageous each day. Follow your passion. Believe in yourself. Change your attitude to “I’ll see it when I believe it”, not the other way around.

Happiness is a choice. You have the power to do, be or create anything you choose. All things are possible-if you never give up!

Take responsibility for your actions and in actions. You choose how to act or react. No one can make you feel anything without your permission. Therefore, act don’t react. Choose consciously and wisely. You are only one choice away from changing your world. Start with your beliefs, which will lead your thoughts, which will create your actions, which will produce your results.

Life is full of little curves and there will be times when you’ll get caught up in the drama of life and forget who you are. It’s not important that you forgot, but in how quickly you can remember.

Play and don’t take yourself or the world so seriously. Create reasons to laugh many times each day.
Follow your heart- not your fears. Fear is nothing more than False Evidence Appearing Real.

Replace negative thoughts with positive ones. Let your actions come only from a place of love. Trust. Infinite possibilities are born of faith. Focus on the WHY of life and not the HOW, remembering that where focus goes, energy flows.

Love yourself so that you can love others. Know that you are enough. Without arrogance, be self-confident kind and compassionate. Pass on the love that has been given to you. Leave smiles in your wake. Be the best friend you can be. Touch other hearts. Share hugs. Build a community to support one another. Joys shared are doubled, while pain shared is halved. Be there for each other.

Choose to love with all your heart, even if it sometimes breaks. Treasure your beloved. Know the meaning of bliss. Build your life as one, without losing who you are. Keep the passion alive daily.
Live your life knowing that abundance is already yours. Set your goals high and do something everyday to move forward. Be open to possibility. Allow magic to happen. Do what you love and love what you do and you will never “work”.

Give back. Be generous. Remember that the fastest way to get unstuck is to do something for someone else.

Take care of your body and keep it strong. Nourish it with good foods, lots of water and long walks in nature. Massage it often. Get sweaty. Build strong muscles. Think healthy thoughts. Breathe and get plenty of rest.

Know that neither you nor nothing in your life needs to be “fixed”. You are whole, healthy and complete right now. Keep things in perspective and find the beauty. Remember what’s important- and forget what’s not. Live your life with no regrets. Bless the past and let it go. Bless your enemies. Forgive others and yourself. You can’t fly with an anchor tied to your feet. Live in the present. It’s the only thing that truly exists.

Take time each day to connect to the Divine. Trust that there is a plan even if you only see a fraction of it. Be not afraid to surrender your beliefs on how things “should” be, to the greater will of the Universe. Go deep inside. Seek knowledge while knowing that all of the answers to all of the questions are already inside of you. You are so very wise. Allow Spirit to talk to you and through you. Ask good questions. Be still, listen and you will hear the answers. Meditate on understanding, not outcome, knowing there is blessing in everything. Know that you are never alone. – You are a spiritual being enjoying a human experience. You are a part of something so much greater that will live forever.

Spread your wings and fly. You belong up with the stars. The world is yours. And remember, it’s only when you have the courage to step off the ledge that you’ll realize you’ve had wings all along! May your life be filled with infinite joy.